ο ανάποδος άνθρωπος 5 - γνωριμίες

Κείνο που προέκυψε απ’ εκείνη τη σύντομη κουβέντα, ήταν ένα αμοιβαίο ενδιαφέρον.  Ο φαλακρός, με τη μύτη που προεξείχε από το προφίλ του σαν τεχνητά προσαρτημένο ορθογώνιο τρίγωνο,  και με τις μόνιμες ρυτίδες στο δέρμα γύρω από τα μάτια του, που έμοιαζαν σαν κάποιος να ‘χε καρφώσει μια πινέζα στα μιλίγκια, και αυτή να τραβά μόνιμες αυλακιές, αυτός ήταν ένας αντιπαθητικός για τον ανάποδο άνθρωπος.  Αποκρίθηκε στην κουβέντα του ανάποδου με τη φράση:

«ε βέβαια διστάζεις άνθρωπε μου, τα τατού δεν είναι εικόνες και ζωγραφιές, σφραγίδες και υπογραφές είναι, συμβόλαια»

Και γέλασε δυνατά…

Ο ανάποδος γέλασε κι αυτός, είπε ότι θα ξαναερχόταν, να το σκεφτεί πρώτα λιγάκι, και σφράγισε την υπόσχεση με ένα επιπλέον βλέμμα στον καραφλό και παίρνοντας ένα flyer του μαγαζιού. Ο μαγαζάτορας στράφηκε αμέσως πίσω στον υπολογιστή του στο βάθος, ενώ ξαφνικά για τον ανάποδο που βγήκε πάλι στη βοή, η πόλη μίκρυνε και μεγάλωσε ταυτόχρονα κι ακαριαία, κι ο ανάποδος φυσιολογικά τρόμαξε.  Έρχεται μια στιγμή, σκέφτηκε, που κάθε πόλη δείχνει το άγριο, το κακό της πρόσωπο, το μίσος της προς τους ανθρώπους, πρωτίστως τους καινουργιοφερμένους, καθώς βάζει σε μια σειρά το έργο της εκδίωξης.  Το έργο της εκδίωξης μένει για κάθε πόλη ημιτελές, εξ ου και ο μόνιμος πληθυσμός, αλλά ο ανάποδος θα 'ταν έτσι κι αλλιώς από τους πρώτους που θα διώκονταν.  Για τον καθένα, μόνο η πόλη στην οποία έχει ανατραφεί είναι ανίκανη γι΄αυτήν την κακία, μα την αναπληρώνει με ανία και με χαιρεκακία, που σπάνια, πάντως, φτάνει μέχρι την αγνή και παράλογη αντιξοότητα.   

Ο ανάποδος αποφάσισε να καμωθεί πως αποφεύγει το χειρότερο πρόσωπο του νέου γι΄αυτόν τόπου, κι οι λεωφόροι φυσιολογικά τον έσπρωξαν σε έναν παράδρομο, από τον οποίο περνούσε το λεωφορείο για το σπίτι του.  Προτού φτάσει στη στάση είχε παρακολουθήσει μια όμορφη κοπέλα να περπατα μπρος του.  Του κάνε εντύπωση πως περπατούσε όχι φουσκώνοντας το στήθος μα ρίχνοντας πίσω την πλάτη, κι ακόμα πιο πολύ το ότι η απόσταση από την κορφή του κεφαλιού ως τη μέση ήταν ακριβώς ίση με την απόσταση από τη μέση ως τα παπουτσωμένα πέλματα.  Στο λεωφορείο έκατσαν δίπλα, ή μάλλον ο ανάποδος έκατσε δίπλα της κι αυτή έδειξε αυτήν την ωραία ανοχή που απλώνεται στο χώρο σαν το άρωμα όλων των δυνατοτήτων.  Ο ανάποδος έβγαλε το βιβλίο του να διαβάσει, μα σύντομα παρατήρησε ότι η πλαϊνή ραφή στο τζιν παντελόνι-σωλήνα που φορούσε η κοπέλα είχε ξιλωθεί στο μηρό σε μήκος 5 – 10 πόντους.  Ένα άνοιγμα σε σχήμα αιδοίου σχηματιζόταν, ειδικά λόγω του ότι τα μέρη του υφάσματος δίπλα στη σχισμή που είχαν αποκαλυφθεί ήταν πιο ανοιχτόχρωμα, σα χείλια, κι ο ανάποδος δεν ξεκόλλησε τα μάτια του από πάνω του σε όλο το μήκος της διαδρομής, μέχρι τη στάση κοινό τους προορισμό.