Τα πηγάδια ιστορούν το βάθος τους κι η αντλία στην κορυφή τους τη διατύπωση του περιεχομένου τους. Ας είμαστε προσεκτικοί. Άλλωστε, το νερό βρίσκει τα χείλη μονάχα χειρωνακτικά.
Ας μη γελιόμαστε, οι «κουκουλοφόροι» δεν είναι πρωταγωνιστές των ημερών αυτών, αλλά της καθημερινότητας που, χρόνια τώρα, ψάχνει να ξύσει εκείνο το σημείο της κεφαλής που προκαλεί σκέψη –σαν από αμηχανία.
Στο ανήθικο της καθημερινότητας, πώς γίνεται το ξέσπασμα να είναι ηθικό; Οι τράπεζες έχασαν τον εσωτερικό τους άνεμο σε μία κρίση οικονομική, ας χάσουν τώρα και τις βιτρίνες τους σε μία κρίση συναισθηματική /εγκεφαλική /και, πριν απ’ όλα κοινωνική. Προσοχή. Η πραγματικότητα χάνει το είδωλό της όταν τα σύμβολά της πέσουν. Ας πέσουν.., όμως, Υπενθύμιση: μην ξεχάσεις να κρατήσεις το βλέμμα σου καθαρό.
Κουκούλα δεν είναι μόνο αυτή που κρύβει το πρόσωπο αλλά, επιπλέον, αυτή που κρύβει την ομιλία, αυτή που μοιράζει κόμπους στις φωνητικές χορδές, αυτή που την καθημερινή σου ανωνυμία την ονομάζει δημοκρατία, αυτή που στον έρωτα ρίχνει ταμπού, αυτή που τη ζωή τη δείχνει αντίστροφα εκκινώντας από το θάνατο, αυτή που το καλοκαίρι το λέει Αύγουστο, για να το πει άδεια, νιώθοντας τύψεις.
Κουκούλα είναι η σιωπή μας -γιατί κι αυτή τελικά ένδυμα είναι- όταν αντί να προηγείται της ομιλίας- χάριν ακοής, τις αντικαθιστά.
Μετράμε ημέρες. Το ξέσπασμα, για όσους σημασιολογικά το περιόρισαν σε αυτή τη λέξη, εκδηλώθηκε. Τώρα που το βήμα ζηλεύει περπάτημα ας ξεχειλώσουμε τη μνήμη μας για να χωρέσει το κάθε παρόν. Μην ξεχνάμε: τα αιτήματα δεν προκύπτουν από τις πράξεις, αλλά προηγούνται ήδη αυτών, θέλω να πω, δεν κυοφορούνται από τις εξελίξεις αλλά τις καθορίζουν.. ώσπου στο τέλος να μη λες «Η2» και «Ο», αλλά Νερό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου